Зан албатта ҷолиб аст, аммо хона хеле зебост. Шубхае на-дидааст, ки дар охир штаби азими хизматчиён, посбонхо ва ронандагон. Ва дар айвон бо маъшуқа чунин як хонуми сарватманд наметавонад берун равад - ҳамсояҳо хоҳанд дид! Ин хонумҳои сарватманд бо ошиқон дар меҳмонхонаҳо вомехӯранд ё дар байни кормандон ошиқ мешаванд. Барои он ки диққати зиёдро ба худ ҷалб накунанд ва аз мушкилоти нолозим канорагирӣ кунанд!
Якбора мебинй, ки чавонй то хол барои конеъ гардондани майлу хохиши худ кушиш мекунад, вале дар баробари ин ба тани шарики худ мохирона навозиш мекунад. Духтар беҳуда пойҳои худро дар пеши бача паҳн намекунад, ки он вақт ӯро хеле дӯст медорад.